Una campaña turística del Gobiernu d’Asturies llanzábase va unos años con esti eslogan “Asturies, dizlo tol mundu”. Claro que namás en castellán, como (cuasi) too. Aquelles pallabres pueden treslladase perfectamente güei a la situación del asturianu. La situación de desigualdá y desprotección de los falantes y la despreocupación de les autoridaes pol futuru del idioma ye insostenible. Y sí, dizlo tol mundu.
Dizlo la sociedá asturiana, que tien la cuestión cada vegada más asumida, dícenlo les autoridaes internacionales: el Conseyu d’Europa, la Xunión Europea, la UNESCO, y dende va poco dícenlo tamién les Naciones Xuníes, que ven nesta situación un incumplimientu de los drechos fundamentales de les persones.
La visita d’Iniciativa pol Asturianu al Altu Comisionáu de Drechos Humanos en Xinebra pa defender l’informe presentáu sobre la discriminación llingüística n’Asturies, frente a un Gobiernu d’España y un Gobiernu d’Asturies sordos, nun fai más que reconocer el ridículu internacional d’unos gobiernos que caltienen a la llingua asturiana y al gallego-asturianu nuna situación llamentable y fuera de los estándares nel tratamientu de les llingües minorizaes y a los sos falantes nel ámbitu de les democracies europees.
La situación del asturianu ye una anomalía n’España, ye una anomalía na Xunión Europea y ye una situación a la que-y tenemos que dar la vuelta. Agora la pelota ta nel teyáu de los nuevos represenantes políticos na Xunta Xeneral, que tienen de negociar y trabayar pa que les sos promeses eleutorales tengan efeutu y que’l parllamentu asturianu con mayor sofitu a la oficialidá de la hestoria (a lo menos sobre’l papel) tenga una utilidá pal futuru del idioma. La oficialidá ye de xusticia y sí, dizlo lliteralmente tol mundu. Nun sigamos faciendo’l ridículu, porque cuando salimos fuera d’Asturies sentimos vergoña al esplicar lo que faen los nuesos propios gobernantes col idioma de nueso.
Fonte: Iniciativa pol Asturianu
Siguimos casi na mesma situación llingüística de cuarenta años tras colo qu'ello supon d'atrasu ya ignominia... ¿de quién? ¿de nós mesmos por consentir y quedanos de brazos cruzaos, "llamentándonos" namásnamás y ensin faer nada?
ResponderEliminarYes bien pesimista, rapaz.
ResponderEliminar¿Nun ye pa selo, rapaz?
ResponderEliminar