Mostrando entradas con la etiqueta Antonho Carrasqueiras. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta Antonho Carrasqueiras. Mostrar todas las entradas

25/5/15

Froles mirandesas. La bielha bicicleta



Siempre gustei de çporto.

Nun sou perdido por nanhun deilhes, duns gusto mais que doutros, cumo quaije todo na bida, i cumo cúmben que seia para que nunca me deixe amboubar.

An mie casa habie ua bicicleta, ua “pasteleira” cuido que era assi que se dezie, miu pai cuido que nunca gustou d’andar de bicicleta, dezie que ls pies na tierra era adonde se sentie bien. Ls rapazes çputabamos la bicicleta i nun sendo you l mais bielho, andaba muito poucas bezes. Até queilha fui mercada pa l mais bielho i só muito mais tarde que agarrei la licença an Miranda.

Agora l ciclismo ye ua de las cousas que admiro, çporto de fuorça i rejisténcia, quando essa fuorça ye berdadeira, nun ten drogas ye d’admirar l que ls ciclistas lhúitan, pedálan, ambora la redadeira parte de la corrida me deixe un pouco triste. Ou seia quando beio ciclistas, siempre a fazer ronha, ancostados als outros, solo de beç anquando bótan uns spurriones pa ls outros béren.

 Esses mesmos quando yá cula chegada (meta) a la bista de todos, míran al sou redor, para ber qual ye la posiçon de ls cumpanheiros i de quien çputa la corrida, i zás ende nun sfregante quieren passar la meta an purmeiro lhugar.

 A miu ber nun stá cierto, peçque la bitória nun stá reserbada para quien puxou, trabalhou i lhuitou durante la corrida.


Mas esso sou you a pensar, se calha l mundo ye mesmo assi, stá talhado para que séian siempre ls mesmos a ganhar, mesmo que nun téngan feito nada pa l merecer. 

Fonte:  Froles mirandesas

19/4/15

Era ua beç …

¿La casa?

Un pedreiro yá de muita eidade que siempre custruíu casas, staba decidido an aposentar-se...
  Anformou l xefe de l sou deseio, dezindo que querie passar mais tiempo cun sue família. Acrecentado que íba a sentir falta de l pagamiento ne la fin de l més, a si i todo l deseio era. 
  L'ampresa nun serie muito afetada pula salida de l pedreiro, mas l xefe staba triste an ber un bun ouprairo salir i  pediu al pedreiro para trabalhar an mais un porjeto, cumo un fabor.
L pedreiro nun gustou muito de l'eideia mas, acabou por fazer la buntade al xefe.
  Fui fácele ber qu'el nun staba antusiasmado a trabalhar, nun gustou de la eideia.
Assi cuntinou fazendo un trabalho de mala culidade i anté ousando materiales que nun éran ciertos nien buonos.
  Quando l pedreiro acabou, l xefe bieno fazer l'anspeçon de la casa custruída.
  Çpuis de l’anspecionar, dou la chabe de la casa al pedreiro i dixe:
- "Esta ye la tue casa. You te l‘oufereço"

  L pedreiro quedou mui surpreso. Que pena! Se el sabisse dantes que staba a custruir la sue própia casa, tenie feito todo defrente.
L mesmo acuntece cun nós.
Nós custruímos la nuossa (casa) bida, un die de cada beç i muitas bezes fazendo menos que l melhor possible.
   
Çpuis, cun surpresa, nós çcubrimos que percisamos bibir ua bida melhor. Se podissemos fazer todo de nuobo, fazeriemos todo defrente. Mas nun podemos buoltar atrás.
   

Somos ls pedreiros, ls carpinteiros, ls eiletrecistas, ls picheleiros i de todas las cousas, paredes, telhados de las bidas que bibimos.    
Fonte: Froles mirandesas. blogspot.com.es