Poesie
      Poesie ye fuorça
     que mos sal de las antranhas
     cumo se fusse an pariçon
     i l nuosso bientre mar brabo
     an rebentaçon.
     Poesie ye coraçon spartiçado,
     ye alma ferida,
     ye zancanto
     traiçon.
     Poesie ye amerosura,
     nobielho de seda,
     manelo de amisade,
     filo trocido an denidade:
     nun se parte nien çfila,
     nun se rinde nien se anuola,
     panho tecido que mima,
    eiternidade.
    Poesie ye amor,
    ye paixon que splude i fire,
    ye risa, ye pranto
    milagre de la natureza
    nua flor que stá a abrir.
    Poesie somos nós todos
    quando spargimos bundade.
    Poesie habie de ser l mundo
    se nun le dolisse tanto…
Fonte: frolesmirandesas.blogspot.com.es


Poesía, poesie, dulzura, dureza, alma, amor, amistad, naturaleza, hermosura, corazón, dolor, sentimiento, apertura... ¡poesía!
ResponderEliminarQué llingua tan duce y tan espresiva, ye una llingua aparente pa la poesía.
ResponderEliminar¿Nun hai comentarios pa esta maravía?
ResponderEliminarLa poesía ye una verdadera maravía creada pola intelixencia y el sentimientu humanos y ye esta llingua tan duce muncho más.
ResponderEliminarBien guapu y bien emotivu y bien bona poetisa Adelaida Montero.
ResponderEliminarSí que ye guapu y entrañable, y con gran musicalidá.
ResponderEliminar